Na sportowych programach skrzyni Honda potrafi naprawdę żwawo się zbierać, przekazując kierowcy dynamiczne pozytywne wibracje z silnika. Biegi, niezależnie od włączonego trybu, zmieniane są płynnie, więc łatwo zapomnieć o istnieniu skrzyni biegów. Jeśli kierowca zapragnie włożyć trochę własnej inwencji w dobór przełożeń, można w trakcie jazdy zmienić tryb pracy skrzyni automatycznej albo przejść w tryb ręczny, sterowany przełącznikami w obrębie wspomnianego potężnego przełącznika zespolonego.

Można też próbować korygować dobór przełożeń nie wyłączając aktualnego trybu pracy skrzyni automatycznej, ale w takim przypadku automat narzuci swoją filozofię działania przy pierwszej nadarzającej się okazji. Szczerze mówiąc, jest to dość irytujące…

Po zawieszeniu i silniku warto też wspomnieć o hamulcach, ABS i kontroli trakcji, które niewątpliwie wpływają na pozytywny obraz Afryki. Wspomnieć, bo za bardzo nie ma się czego przyczepić. W trakcie testu zdarzyła mi się sytuacja, w której musiałem ostrzej użyć hamulców i mogę stwierdzić, że jak najbardziej dają radę, przy czym Hondzie udało się bardzo dobrze, w moim odczuciu, określić moment zadziałania ABS. System rzeczywiście włączył się w momencie pierwszej utraty przyczepności, kiedy dotarł do mnie sygnał o osiągnięciu granicy przyczepności, a jego działanie nie spowodowało niespodziewanych reakcji motocykla czy odczuć na dźwigniach hamulca.

Podobnie, absolutnie prawidłowo w moim odczuciu, działa system kontroli trakcji. Osobiście dałbym mu jednak więcej luzu, bo niestety, obecnie ciężko się Afryką pobawić w uślizgi. Próbowałem wyłączyć całkowicie ten system, ale mi się nie udało…

Najmniej korzystnie Africa wypadła na trasie szybkiego ruchu. Przy prędkościach autostradowych z nisko ustawioną szybą, pęd powietrza spowodował specyficzne turbulencje wokół mojej głowy, które w połączeniu z wibracjami od silnika wywołały dyskomfort i trudności w koncentracji. Później, po podniesieniu szyby, jechało się już lepiej, chociaż nadal odczuwalne były zawirowania powietrza wokół kasku, a dodatkowo, musiałem w deszczu patrzeć przez krople na szybie. Niestety, w przeciwieństwie do wielu innych ustawień, wysokości szyby nie da się dostosować do aktualnych potrzeb w czasie jazdy. Konieczne jest w tym celu zatrzymanie się. Na szczęście da się to zrobić szybko i bez użycia kluczy.

Dodatkowym minusem w jeździe autostradowej Afryką z założonymi walizkami jest nagłe pojawienie się wiru w zbiorniku. O ile przy jeździe do 120 km./h. komputer pokładowy (potwierdzony kalkulatorem na stacji benzynowej) pokazuje zużycie paliwa na poziomie 5-6 l./100km., to w turystycznej konfiguracji jazda autostradowa może nawet skutkować pojawieniem się dwucyfrowego zużycia paliwa, co może znacząco wpłynąć na koszt wojaży z długą szybką dojazdówką.

Jak napisałem na wstępie, moja motocyklowa droga prowadzi głównie asfaltem, więc, tym bardziej, nie umiałem odmówić sobie skorzystania z rzadkiej okazji i na koniec mojego testowania CRF spróbowałem swoich sił na zmoczonych ulewami leśnych duktach. Muszę tu kolejny raz stwierdzić, że pomimo swojej masy, nawet powiększonej o pasażera, i braku praktyki na luźnych nawierzchniach, motocykl pozwala na sporo, dając przy tym poczucie kontroli, tak na błocie, jak piachu, czy przy pokonywaniu większych kałuż. Szczerze mówiąc, tutaj dopiero Africa pokazuje swoje prawdziwe oblicze, pozwalając na wjechanie w miejsca niedostępne dla typowych „szosówek”.

Na samym początku wspomniałem o potężnych walizkach, w które wyposażona była testowana Honda. Te, które otrzymałem z motocyklem, były wykonane z tworzywa sztucznego i miały naprawdę olbrzymią pojemność. Boczne walizki nie są jedynie imitacją, mają jakieś 40 l. pojemności każdy i są naprawdę foremne, natomiast topcase, to istna jaskinia bez dna. Wydaje się, że może mieć nawet ponad 60 litrów pojemności. Przy tym, nawet jazda z wypełnionymi kuframi nie powoduje nadmiernego stresu, o ile nie będziemy musieli zmierzyć się z silnymi porywami wiatru. W takich ekstremalnych warunkach duże powierzchnie boczne i czołowa powodują, że musimy się nastawić na duże emocje i pełną koncentrację, bo możemy niespodziewanie znaleźć się na drugim pasie ruchu albo poza nawierzchnią, np. przy wyjechaniu zza ciężarówki albo osłon dźwiękochłonnych przy autostradzie. Alternatywnie do kufrów plastikowych Honda, dla wytrawnych wielbicieli bezdroży lub prezencji, oferuje jako wyposażenie Afryki również kufry metalowe.

Podsumowując moje wrażenia, nową Afrykę odbieram, jako wyjątkowo przyjemny motocykl do dalekiej turystyki dla dość doświadczonego kierowcy, który pozwoli dojechać w naprawdę słabo dostępne miejsca, wymaga jednak zastosowania odpowiedniego ogumienia. Jakkolwiek jestem zwolennikiem samodzielnego zmieniania biegów, skrzynia DCT Hondy działa naprawdę dobrze, o ile włączymy tryb sportowy. Przy okazji, Honda dała też w tym dużym ADV trochę zabawek dla miłośników gadżetów. Z pewnością nie będzie to bez znaczenia w dzisiejszych czasach.

Z rzeczy, które mi się nie spodobały, mogę wymienić szybę, która nie dość, że słabo ochrania, to powoduje dziwne turbulencje, i znaczący wzrost zużycia paliwa przy szybkich przelotach autostradowych, ale może to po prostu nie jest żywioł Afryki?… (TW)

Cena (zależnie od malowania): 75700-76700 zł.

Dane techniczne – źródło importer (WWW.honda.pl) :

Silnik

Koła

Wymiary i Waga

Skrzynia Biegów

Wskaźniki oraz elektronika